1. Prolog .

1. Prolog .

     Wkładam do walizki swoją ulubiona bluzkę w paski i usiadłam na łóżko spoglądając na okno . To już dziś . Od dziś wchodzę w dorosłe życie i zaczynam sama decydować o swoim życiu . To piękne , a zarazem przerażające . Boje się tego , że nie podołam wyzwaniu i nie spełnie swoim marzeń o , których już od tak dawno marzę . Włożyłam ostatnia parę butów do walizki i zamknęłam ją . Wzięłam walizkę i ustałam w drzwiach mojego pokoju . A może już nie mojego? Łza popłynęła mi po policzku . Możliwe , że ostatni raz patrzę na mój pokój , który ma na ścianach tony plakatów moich ulubionych wykonawców , ale zawsze przeważały plakaty z One Direction . Uwielbiałam i uwielbiam tych chłopaków . To dzięki nim jadę teraz do Anglii spełnić marzenia . Wyszłam z pokoju , a moi rodzice stali już na korytarzu . Byli szczęśliwi i smutni zarazem . Szczęśliwi , że mogę zacząć już nowe życie i smutni , że wyjeżdżam tak daleko . Moja mama uśmiechnęła się do mnie i przytuliła na pożegnanie .

- Wiem, że dasz radę. - Powiedziała odsuwając się ode mnie .

Kiwnęłam głową z uśmiechem . Tata przytulił mnie , ale nic nie powiedział . Nałożyłam buty i spojrzałam jeszcze raz na nich . 

- No to .. do zobaczenia .

- Paa ..

Otworzyłam drzwi i wyszłam na podwórko . Włożyłam walizki do bagażnika i wsiadłam do samochodu , w którym był mój kolega Maciek , który miał zawieść mnie na lotnisko do Warszawy . Nagle zadzwonił mi telefon . Wiadomość od Danielli :

" Czeeść! Jeszcze 5 godzin drogi zostało mi do Warszawy. A Ty , wyjechałaś już? Zobaczymy się na lotnisku .Pozdrawiam Daniella. xoxoxo"

Uśmiechnęła się i odposiałam.

" Cześć :) Tak , właśnie przed chwilą wyjechałam. Nie mogę się doczekać!!! xoxoxo"

Maciek spojrzał się na mnie z uśmiechem .

- I jak?

- Hmm?

- Cieszysz się, że wyjeżdzasz?

-Tak i nie.

Spojrzał na mnie z uśmiechem, a ja włączyłam radio. Uśmiechnęłam się, bo znowu usłyszałam ulubioną melodię. One Direction - What Makes You Beautiful . Po chwili zaczęłam ją nucić , a Maciek przyłączył się po chwili . Minuty płynęły nieubłaganie. Po 5 godzinach nareszcie wjechaliśmy do Warszawy . 

- No nareszciee! - Westchnęłam .

Maciek się zaśmiał i wjechał na inny pas. Po 30 minutach byliśmy już przed lotniskiem . Wysiadłam z samochodu i rozglądnęłam się czy w pobliżu nie ma Danielli . Nigdzie jej nie widziałam . Spojrzałam na telefon . Wystukałam w klawiaturę jej numer telefonu i zaczęłam dzwonić . Po jednym sygnale Daniella odebrała .

- Czeeść! Gdzie jesteś?

- Przed wejściem na lotnisko, a ty?

- Oo! Widzę ciebie!

I rozłączyła się . Rozejrzałam się dookoła , ale nigdzie jej nie widziałam . Nagle coś przyczepiło się do moich pleców .

- Coo???

- Czeeeeść!

- Cześć!!

Krzyknęłam i przytuliłam ją.

- Boże , jak fajnie cię spotkać! To jak lecimy do Londynu?!

- Taaak!!!

Przede mną stały już moje walizki , a obok stał Maciek śmiejący się z nas . Skarciłam go wzrokiem , a on tylko puścił do mnie oczko .

- No to idziemy?

- Ok.

Daniella uśmiechnęła się , a ja pożegnałam się z Maćkiem i ruszyłyśmy w stronę lotniska . Więc miało zacząć się od tego momentu nowe życie . Uśmiechnęłam się do Danielli pełna nadziei , że jak pojadę do Londynu wszystkie moje marzenia się spełnią .